Πρώτη Πρόταση: Ας μοιραστούμε με τους γύρω μας τη ζέση για τη ζωή

“Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται;” (Ματθ. 5,13)

Το να είσαι το άλας της γης είναι ένα δώρο από τον Θεό, το οποίο θέλουμε να υποδεχθούμε με χαρά. Με το να είμαστε το άλας της γης, μπορούμε να κοινωνούμε σε μία ζέση για τη ζωή. Και όταν κάνουμε όμορφη τη ζωή αυτών που μας εμπιστεύθηκαν, οι ζωές μας αποκτούν νόημα.
Αν κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα αναρωτηθούμε: «Γιατί συνεχίζουμε τον αγώνα;» οφείλουμε να θυμηθούμε ότι ακόμα και λίγο αλάτι είναι αρκετό για να δώσει γεύση.
Μέσω της προσευχής μαθαίνουμε να κοιτούμε τους εαυτούς μας όπως ο Θεός μας κοιτά. Ο Θεός βλέπει τα τάλαντα μας, τις δυνατότητές μας.
Το να μην χάσουμε την γεύση μας, σημαίνει να παραδιδόμαστε ψυχή τε και σώματι στον Θεό και να εμπιστευόμαστε να τάλαντα τα οποία μας δώρισε.

• Μπορούμε να αναζητήσουμε για εμάς και τους άλλους αυτό που μας κάνει να μεγαλώνουμε και να οδηγούμαστε στην πληρότητα;

Δεύτερη Πρόταση: Δεσμεύοντας τους εαυτούς μας στη συμφιλίωση

«Ἐὰν οὖν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ, ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου.» (Ματθ. 5,23-24)

Σε όλους μας υπάρχει το όνειρο να ζήσουμε μαζί σαν μια μεγάλη οικογένεια, αλλά αυτό δεν συμβαίνει αυτόματα, ούτε μέσα σε μια οικογένεια ούτε με τους φίλους, ούτε στις μεγαλουπόλεις και τις μικρές πόλεις μας ούτε ακόμα μεταξύ διαφόρων εθνοτήτων.
Όταν οι Χριστιανοί συμφιλιώνονται, γίνονται σημείο αναφοράς ανάμεσα στους ανθρώπους που αναζητούν την ενότητά τους.
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η συμφιλίωση αυτή επείγει. Για να αφιερώσουμε τους εαυτούς μας στο έργο αυτό, οφείλουμε να κατανοήσουμε τους φόβους που αιχμαλωτίζουν άλλους σε προκαταλήψεις· οφείλουμε επίσης να κατανοήσουμε ότι ίσως μερικοί έχουν κάτι εναντίον μας.
Το Ευαγγέλιο μας καλεί να μη μεταδώσουμε στους γύρω μας, αλλά ούτε και στις επόμενες γενιές, τη δυσαρέσκεια που κληρονομήθηκε από το παρελθόν.

• Μπορούμε να ενθαρρύνουμε συναντήσεις μεταξύ ανθρώπων, οι οποίοι δεν μοιράζονται τις ίδιες ιδέες, τον ίδιο τρόπο ζωή, την ίδια θρησκεία, που δεν προέρχονται από το ίδιο πολιτισμικό και κοινωνικό περιβάλλον; Είμαστε σε θέση να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον, να προσκαλέσουμε σε επίσκεψη; Είμαστε σε θέση να βρούμε το κουράγιο να ζητήσουμε συγγνώμη αλλά και να συγχωρέσουμε;

Τρίτη πρόταση: Εξυπηρετώντας την ειρήνη

«Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται.» (Ματθ. 5,9)

Η ειρήνη είναι κάτι περισσότερο από την απουσία συγκρούσεων. Είναι ευτυχία, δίδει σε όλους το δίκαιο μερίδιό τους· είναι η πληρότητα της ζωής. Κάθε φορά που υποδεχόμαστε την ειρήνη του Θεού εντός μας, το αίσθημα αυτό μεταδίδεται και στους γύρω μας αλλά και σε όλη τη δημιουργία.
Η επιθυμία για ειρήνη κάνει την καρδιά μας πιο ανοικτή και τη γεμίζει με ευσπλαχνία για όλους. Το γεγονός αυτό εκδηλώνεται με τη φιλόξενη και ευγενική μας συμπεριφορά προς τις οικογένειές μας, τις γειτονιές μας και γενικότερα στις καθημερινές μας.
Η ειρήνη είναι επίσης η πηγή της δικαιοσύνης σε μια ευρύτερη κλίμακα. Σε κοινωνίες όπου η πολυτέλεια συνυπάρχει με τη φτώχεια, μήπως πρέπει να μας εκπλήσσει και η εμφάνιση διαφόρων μορφών βίας; Ο καταμερισμός του πλούτου ανακουφίζει από εντάσεις και είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά προς το κοινό καλό.
Μερικοί άνθρωποι δεσμεύονται να προωθήσουν την ειρήνη αναλαμβάνοντας ευθύνες στη δημόσια ζωή της χώρας τους – σε ένα σύλλογο, στην εταιρεία όπου εργάζονται, βοηθώντας άτομα με ειδικές ανάγκες.

• Μπορούμε να προσεγγίσουμε κάποιον από τον οποίο απουσιάζει ειρήνη; Πώς μπορούμε να γίνουμε ιδιαιτέρως προσεκτικοί με τους μετανάστες; Μπορούμε να διακρίνουμε καταστάσεις αδικίας και να παρέχουμε προστασία στους ευάλωτους; Μπορούμε να προσδιορίσουμε σύγχρονες μορφές δουλείας; Μπορούμε να προσευχηθούμε με άλλους για την ειρήνη, παραμένοντας για μισή ώρα σιωπηλοί κάθε Κυριακή απόγευμα;

Τέταρτη Πρόταση: Φροντίζοντας τη γη

«Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν.» (Ματθ. 5,5)

Οι πραείς είναι αυτοί που δεν επιβάλουν τους εαυτούς τους. Είναι αυτοί που κάνουν χώρο για τους άλλους. Αυτοί που δεν θεωρούν μονοπώλιό τους τη γη. Η πραότητα δεν σημαίνει παραίτηση αλλά η κυριαρχία στα βίαια αισθήματα μέσα μας.
Η γη δεν είναι ιδιοκτησία μας. Έχει εμπιστευθεί σε εμάς· έχουμε κληθεί να την φροντίζουμε. Τα αποθέματα του πλανήτη μας δεν είναι απεριόριστα. Έχουμε το καθήκον της αλληλεγγύης μεταξύ ατόμων και λαών καθώς και για τις μελλοντικές γενεές.
Με τον τρόπο που καταναλώνουμε και χρησιμοποιούμε τις φυσικές πηγές, πρέπει να βρεθεί μία ισορροπία μεταξύ των βασικών μας αναγκών και της επιθυμιας μας να έχουμε όλο και περισσότερο.
Για να βρεθεί αυτός ο τρόπος ζωής, ο οποίος επιτρέπει μια βιώσιμη ανάπτυξη, απαιτούνται όλες οι δεξιότητες φαντασίας και δημιουργικότητας. Πρέπει να τεθούν σε χρήση στη καθημερινή μας ζωή, και επίσης να τονωθεί η επιστημονική έρευνα, η καλλιτεχνική έμπνευση και η εφευρετικότητα νέων προγραμμάτων προς το συμφέρον της κοινωνίας.

• Μπορούμε να εξετάσουμε τον τρόπο ζωής μας, και να αναζητήσουμε να απλοποιήσουμε κάθε τι που μπορεί να είναι τεχνητό ή υπερβολικό; Η απλοποίηση της ζωής μας μπορεί να αποτελέσει μια πηγή ευτυχίας. Πώς μπορούμε να ανοιχθούμε στο πνεύμα της κοινοκτημοσύνης: τι μπορούμε να προσφέρουμε και τι να λάβουμε; Δεν πρέπει να ξεχνάμε να δοξολογούμε τον Θεό για τη δημιουργία. Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητο να βρίσκουμε χρόνο ανάπαυσης και περισυλλογής.