TAIZÉ

Πώς να ετοιμάσουμε κάποιες στιγμές προσευχής

 

«Πώς να συνεχίσουμε όλοι μαζί μια προσευχή από κοινού; Αυτή η ερώτηση τίθεται συχνά μετά από κάθε θρησκευτική συνάντηση με νέους, σε τοπικό, πανελλήνιο, πανευρωπαϊκό η παγκόσμιο επίπεδο.

Ιδού εδώ η πραγματοποίηση μιας προσευχής, με καθαρά στοχαστικό χαρακτήρα και «που δεν έχει αρχή ούτε τέλος».

Για αρχή, διαλέγουμε ένα η δυο δοξαστικούς ύμνους.

Ψαλμός

Ο Ιησούς στη προσευχή του χρησιμοποιούσε αυτές τις παλαιές προσευχές του λαού του. Ανέκαθεν οι χριστιανοί βρήκαν σ’ αυτές τις προσευχές μια πηγή έμπνευσης. Οι ψαλμοί μας τοποθετούν στη μεγάλη κοινωνία των πιστών. Οι χαρές μας και οι λύπες μας, η εμπιστοσύνη μας στο Θεό, η εσωτερική μας δίψα, ακόμα και οι αγωνίες μας βρίσκουν κάποια έκφρασή τους στους ψαλμούς.

Ένα η δυο άτομα διαβάζουν η ψέλνουν τα εδάφια ενός ψαλμού. Όλοι απαντούν με ένα αλληλούια η μια άλλη επίκληση που ψέλνεται μετά από κάθε στροφή. Εάν ψέλνουμε είναι καλό οι στροφές να είναι σύντομες, γενικά να μην ξεπερνούν τις δυο σειρές. Αν πάλι τις διαβάζουμε μπορεί να χρησιμοποιήσουμε περισσότερες σειρές. Για κάθε προσευχή έχουν επιλεγεί κατανοητές στροφές. Εάν χρησιμοποιηθούν άλλοι ψαλμοί, δεν διστάζουμε να επιλέξουμε μόνον μερικές στροφές, τις πιο κατανοητές. Δεν είναι απαραίτητο να διαβάζουμε ολόκληρο το ψαλμό.

Ανάγνωση

Η ανάγνωση της Αγίας Γραφής είναι «η ανεξάντλητη πηγή που ο ίδιος ο Θεός δίνει στους διψασμένους ανθρώπους». (Ωριγένης, 3ος αιώνας). Η Γραφή είναι ένα «γράμμα του Θεού στο πλάσμα του» που «αποκαλύπτει τη καρδιά του Θεού με τα λόγια του Θεού» (Γρηγόριος ο Μέγας, 6ος αιώνας).

Για μια τακτική προσευχή, συνηθίζουμε να κάνουμε μια συνεχόμενη ανάγνωση των κειμένων της Βίβλου. Για μια εβδομαδιαία η μηνιαία προσευχή, διαλέγουμε μάλλον κάποια βασικά κείμενα που να μην χρειάζονται επεξηγήσεις. Κάθε κείμενο το αναγγέλλουμε: « ανάγνωση του….» η «Ευαγγέλιο του ……». Αν προβλέπονται δυο περικοπές, η πρώτη μπορεί να είναι από την Παλαιά Διαθήκη, από τις Επιστολές, τις Πράξεις των Αποστόλων η την Αποκάλυψη. Η δεύτερη είναι πάντοτε από το Ευαγγέλιο. Ανάμεσα στα δύο αναγνώσματα παραθέτουμε ένα ψαλμό που να μας βοηθάει να σκεφτούμε.

Πριν η μετά την ανάγνωση είναι ωραίο να διαλέξουμε έναν ύμνο που να εξυμνεί το φως του Χριστού. Κατά τη διάρκεια αυτού του ύμνου μερικοί νέοι η παιδιά ανάβουν με κεριά μια λαμπάδα τοποθετημένη σε ένα περίοπτο μέρος. Αυτή η συμβολική κίνηση μας υπενθυμίζει ότι στη προσωπική ζωή αλλά και στη ζωή όλης της ανθρωπότητας, ακόμη κι’ όταν υπάρχει πυκνή σκοτεινιά η αγάπη του Χριστού είναι μια φωτιά που δεν σβήνει ποτέ.

Υμνος

Σιωπή

Όταν προσπαθούμε να εκφράσουμε την επικοινωνία μας με το Θεό δια μέσου των λέξεων, η εξυπνάδα μας είναι ανεπαρκής. Στο βάθος όμως του ανθρώπου , δια μέσου του Αγίου Πνεύματος, ο Χριστός προσεύχεται περισσότερο από ότι μπορούμε να φανταστούμε.

Η φωνή του Θεού δεν σωπαίνει, Εκείνος όμως δεν θέλει να μας επιβληθεί και συχνά δίνει σημάδι της παρουσίας του σαν ένα ψίθυρο σε μια στιγμή σιωπής. Και μόνον το να σταθούμε στη παρουσία του για να υποδεχθούμε το Πνεύμα του, είναι ήδη προσευχή.

Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε μια μέθοδο για να αποκτήσουμε πάση θυσία την εσωτερική σιωπή δημιουργώντας μέσα μας σαν ένα κενό. Αλλά με την εμπιστοσύνη του παιδιού, να αφήσουμε το Χριστό να προσεύχεται μέσα μας μέσα στη σιωπή. Έτσι μια μέρα ανακαλύπτουμε ότι τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής δεν είναι άδεια αλλά κατοικούνται.

Σε μια συλλογική προσευχή είναι καλλίτερα να αφιερώνουμε στη σιωπή 5 με 10 λεπτά μια μόνο φορά, παρά να τηρούμε πολλές σύντομες στιγμές σιωπής. Εάν εκείνοι που μετέχουν της προσευχής δεν είναι μαθημένοι σε τέτοιο τρόπο προσευχής είναι καλό ο εμψυχωτής, μετά τον ύμνο να το αναγγέλλει: «Τώρα θα συνεχίσουμε την προσευχή μας με λίγες στιγμές σιωπής».

Προσευχή ικεσίας η προσευχή δοξολογίας

Μια επίκληση αποτελούμενη από ερωτήσεις η από σύντομες επευφημίες υποστηριζόμενες από ένα σύντομο ρεφραίν που να ψέλνεται από όλους, μπορεί να αποτελέσει μια «στήλη φωτιάς» στα πλαίσια μιας κοινής προσευχής. Με τις επικλήσεις, η προσευχή μας επεκτείνεται στις διαστάσεις όλης της ανθρώπινης οικογένειας : εναποθέτουμε στο Θεό τις χαρές και τις ελπίδες, τις θλίψεις και τις αγωνίες των ανθρώπων, των φτωχών και όλων όσων υποφέρουν. Και με την δοξαστική προσευχή διακηρύττουμε τι είναι ο Θεός για μας.

Δυο η περισσότερα άτομα εκ περιτροπής, εκφράζουν τις ερωτήσεις η τις επευφημίες της προσευχής που εναλλάσσονται με έναν ύμνο: Κύριε ελέησον, Κύριε λυπήσου μας, Δόξα σε Σένα Κύριε. Μετά τις προγραμματισμένες δεήσεις, μπορεί να είναι καλό να δοθεί η δυνατότητα στους παρόντες να εκφράσουν αυθόρμητα προσευχές που να βγαίνουν από τη καρδιά τους. Είναι απαραίτητο να προσέχουμε ώστε οι προσευχές αυτές να είναι σύντομες και να απευθύνονται στο Θεό. Δεν πρέπει να είναι ένας κάθετος διάλογος με τον οποίο να λέμε τις δικές μας ιδέες στους άλλους νομίζοντας ότι μιλάμε στο Θεό. Σε κάθε αυθόρμητη επίκληση όλοι μαζί απαντάμε ψέλνοντας τον ίδιο ύμνο.

Πάτερ ημών

Προσευχή απόλυσης

Υμνοι

Στο τέλος η προσευχή μπορεί να συνεχιστεί με ύμνους. Για να υποστηριχτούν οι ύμνοι μια μικρή ομάδα παραμένει με όσους επιθυμούν να συνεχίσουν τη προσευχή.

Οι υπόλοιποι μπορούν να προσκληθούν, σε έναν άλλο χώρο, μοιρασμένοι σε μικρές ομάδες να ανταλλάξουν ιδέες, βοηθούμενοι από τις «Βιβλικές μελέτες». Αυτές προτείνονται, κάθε μήνα, στο Οι πηγές της πίστης από το Ταιζέ, σαν ερέθισμα για σκέψη και σιωπή ξεκινώντας από ένα βιβλικό κείμενο.

Τελευταία ενημέρωση: 3 Νοεμβρίου 2010