TAIZÉ

Indrukken van de ontmoeting in Straatsburg

 
Tijdens en na de ontmoeting in Straatsburg hebben we veel verhalen ontvangen van deelnemers, gastgezinnen en andere mensen die ter plaatse betrokken waren bij de organisatie van de ontmoeting. Hieronder een korte samenvatting daarvan.

De voorbereiding vanaf september

Al vanaf september was er een internationaal team van Broeders uit Taizé, zusters van Sint Andreas en vijftien vrijwilligers uit verschillende landen aanwezig in Straatsburg en de ontvangstregio om daar te helpen de ontvangst voor te bereiden. Ze ondersteunden er - vaak op oecumenische wijze - de 210 ontvangstpunten in de stad Straatsburg, in wijken van de stadsregio en ook in vele dorpen in de regio’s Elzas en Ortenau (Duitsland). Al vanaf het begin werd de ontmoeting gedragen door verschillende kerken en kerkgenootschappen in de grote regio rondom Straatsburg.

JPEG - 19.2 kB

De eerste grote groep vrijwilligers

Donderdag 26 december, twee dagen voor de aanvang van de ontmoeting, arriveerden al 1500 vrijwilligers in Straatsburg om er te helpen met de eerste praktische zaken. Gedurende de morgen ontvingen ze de eerste praktische uitleg over hun taken de komende dagen en de ontmoeting, en werd hen een transportkaart en een plattegrond uitgereikt. Allen werden geplaatst in gastgezinnen in gastkerken in de stad of de stadsregio, die zich beschikbaar hadden gesteld voor een langere ontvangstperiode.

Vrijdag 27 december werden de ontvangstteams voor de verschillende talen samengesteld, oefenden de koren voor de begeleiding van de gemeenschappelijke gebeden, werden de laatste decoratiestukken in de gemeenschappelijke gebedshallen geplaatst, kregen de teams die verantwoordelijk waren voor de stroomlijning van de circulatie van de gasten tijdens de maaltijden de laatste belangrijke instructies... alles in afwachting van de wat zou komen.
Bijzonder was dat het, door de grote opkomst van veel geïnteresserden vanuit de regio, nodig bleek de vaste gebedsplaats voor de eerste dagen te verplaatsen naar een grotere hal.

Een bloemlezing van enkele reacties van vrijwilligers die deelnamen aan de voorbereidende dagen.

Aleksander (Lublin, Polen)

Voor mij is de magie van Taizé dat je, ondanks vermoeidheid door de reis, toch zin hebt om deel te nemen aan de gebeden, om nieuwe mensen te ontmoeten, en om je verbonden te voelen met de pelgrims aanwezig. Het is een ervaring die me lang bijblijft!

Gonçalo (Lissabon, Portugal)

Ik ben vermoeid, maar vol verwachting voor de ontmoeting. Deze ontmoeting zal me geestelijk erg verrijken. Ik assisteer bij enkele workshops, zal oude vrienden ontmoeten, en daarnaast nieuwe maken!

Beatrice (Milaan, Italië)

De sfeer is erg goed hier, de geest van Taizé is zelfs aanwezig in Straatsburg!

Tomasz (Wroclaw, Polen)

Ik heb hier het gevoel van thuiskomen, alsof ik deel zou nemen aan een bijeenkomst met familie. Veel vriendschappelijkheid! Alle gezichten hier glimlachen en zijn vriendelijk; de Heilige Geest is overal aanwezig!

Mariana (Mexico)
Deelnemen aan een Europese ontmoeting is, voor mij als Mexicaanse, een ongekende ervaring, die veel onverwachte ontdekkingen met zich mee brengt. Ik ben enorm onder de indruk van het grote aantal vrijwilligers dat vroegtijdig is gekomen om de ontmoeting te helpen voorbereiden. Broeder Alois sprak eerder al tijdens het avondgebed over hun betrokkenheid en het feit dat zij niet alleen gekomen zijn om de ontmoeting te organiseren, maar dat ze vooral ook al een ziel geven aan de ontmoeting; een Ziel die niet van ons afkomstig is, maar van de Heilige Geest. Hij is het die ons vertrouwen inspireert.
Florent (Lozère, Frankrijk)
Als vrijwilliger zal ik meehelpen met de ontvangst van de Franstalige gasten op 28 december, waarbij ik hen de zogenaamde ’transportdocumenten’ uit zal rijken, het onmisbare document voor elke pelgrim. Tijdens de ontmoeting zelf zal ik assisteren bij het circulatieproces van de stromen jongeren tijdens het uitdelen en nuttigen van de gemeenschappelijke maaltijden.

In de parochiekerk heb ik geholpen met de begeleiding van het gebed en de gespreksgroepjes aldaar. Het gevolg is dat ik weinig vrije tijd heb; maar zoals Broeder Alois al zei: «bij het bieden van hulp, zijn wij het vaak die ontvangen». En het is zeker waar dat de vele glimlachen en de vreugde die ik ontvang van de pelgrims me veel bemoedigd en gebracht hebben tijdens mijn werkzaamheden!

Mary (Zuid-Korea)
Afgelopen december heb ik meegeholpen met de organisatie van de Aziatische ontmoeting in Korea, en dit was een geweldige ervaring. In vergelijking met de Europese Jongerenontmoeting waren we maar met weinig, 300 personen, maar het was desondanks wezenlijk voor ons. Hier in Straatsburg, deelnemen als vrijwilliger, maakt veel indruk op me. Allen die ik om me heen zie zijn enorm gemotiveerd en slagvaardig. Echter, zonder Gods hulp is niets van dit alles mogelijk – ik weet niet precies op welke manier, maar ik bemerk Gods aanwezigheid op verschillende manieren.

De grote bijdrage van de gastkerken

Het welkom op zaterdag 28 december verliep goed. Enkele honderden bussen arriveerden gedurende de hele morgen in Straatsburg. De verschillende ontvangstplekken begonnen al om 7 uur ’s ochtends met de ontvangst van jongeren, om aldaar in twintig verschillende talen uitleg te geven over de ontmoeting. Vervolgens werden de jongeren verdeeld over de 210 verschillende gastkerken in Straatsburg, de stadsregio en de regio’s Elzas en Ortenau (Duitsland).

Enkele reacties van jongeren over de ontvangst

Tania (Zhytomir, Oekraïne)
Ik was erg blij met mijn gastkerk. De eerste dag was alles erg goed georganiseerd. Bij de aankomst met de tram waren er twee personen die ons de weg naar de ontvangstplek wezen. Vervolgens brachten enkele kinderen ons tot bij onze gastgezinnen!
Jürgen (Sélestat, Frankrijk)
In Sélestat, in de kerk van Sint Georges, werden pelgrims uit Oekraïne, Polen, Frankrijk, Hongarije en Portugal ontvangen. De ontvangst verliep soepel en zonder oponthoud, dankzij het organisatietalent van enkele parochianen en door de geweldige betrokkenheid van de inwoners van Sélestat, zowel wat betreft beschikbare slaapplaatsen als wat betreft aantallen vrijwilligers!
Babeth (Straatsburg, Frankrijk)
Wat betekend volgens u het woord pelgrim? Daarover spraken we vanmorgen met enkele jongeren in de gastkerk. Een pelgrim is altijd onderweg... Het zijn ontmoetingen met anderen, verschillend van achtergrond en met verschillende moeilijkheden, die hem doen groeien... De missie van een christen is dat Christus is opgestaan.

Nicolas (Frankrijk)
Als één van de jongeren die al in september gearriveerd was om de ontmoeting in Straatsburg voor te bereiden, heb ik vanmorgen de gastkerken in Neuhof bezocht. Een priester vertelde me wat hij zoal beleefd had in het kader van de ontmoeting. Hij zou die morgen een mis concelebreren samen met een collega in de buurparochie, in de aanwezigheid van enkele Europese pelgrims. Doordat de priester slecht ter been was had hij zijn collega priester gevraagd hem op te halen met de auto, waarbij hij zou wachten voor het gebouw van de lokale protestante kerk. Wat hij echter niet wist was dat er in deze protestantse kerk die morgen ook een kerkdienst plaats zou hebben met jongeren uit Taizé. Onderweg naar de kerk zag de dominee van de kerk de priester die wachtte op zijn collega. Hij herkende hem, en, enigszins met gelukkig toeval, besloot de dominee de priester uit te nodigen deel te nemen aan de dienst en daarin de bijbellezing te verzorgen. Na enige aarzeling stemde de priester hiermee in, daarmee besluitend af te zien van de concelebratie met zijn collega. Na afloop van de dienst was hij erg blij met het verloop van de zaken, enerzijds vanwege de ervaring, anderzijds vanwege het grote toeval dat hij op het goede moment voor de kerk gestaan had. Je zou hem bij de middagmaaltijd gezien moeten hebben, toen hij zijn geschiedenis vertelde en bevlogen over de kerkdienst vertelde, hij straalde over heel zijn gezicht! Terloops vermeldde hij dat dit voor hem de eerste maal was geweest dat hij een protestantse kerk betreden had...

De gastvrijheid van de gastgezinnen

Enkele weken voor kerst werd het duidelijk dat alle jongeren ondergebracht zouden kunnen worden in gastgezinnen. Broeder Alois onderstreepte dit nogmaals in zijn dankwoord :

Alle jongeren waren ondergebracht bij gastgezinnen. Velen hebben ons verteld voor het vertrek hoe sterk ze geraakt waren door de warmte van uw welkom. Dat duizenden mensen hun deuren geopend hebben voor jongeren die ze niet eens kenden, in een periode waarin we vaak angst voor vreemden hebben. Het onderstreept de verbondenheid van de kerk en de verdiept het begrip tussen mensen onderling.

Ongeveer 8000 personen of families hadden besloten hun deuren te openen om jongeren te ontvangen, zonder te weten wie er zou komen, noch hun vaderland. Adrian, een priesterstudent uit Mexico, die al drie jaar in Straatsburg leeft, vertelde ons enkele dagen terug: ’Veel inwoners van de Elzas hebben ontdekt dat ze er klaar voor waren hun huis te openen voor onbekenden. Vaak was dit een geheel nieuwe ervaring voor hen.

Enkele reacties van gasten en gastgezinnen

Philippe (Lipsheim, Frankrijk)
Als gastgezin voor drie jongeren zou ik graag mijn vreugde willen uiten voor de tijd van uitwisseling en ontmoeting met hen. Gewend zijnd aan Taizé, had ik mezelf de belofte gemaakt dat ik iets zou doen, wanneer de gemeenschap ooit zou besluiten op een dag een etappe van het pelgrimage van vertrouwen op aarde in Straatsburg te organiseren. Doordat ik al elders verantwoordelijkheden had gedurende de ontmoeting, was ik niet in de gelegenheid in de organisatie van de ontmoeting mee te werken. Daarom heb ik besloten mijn huis open te stellen voor drie jongeren. Het was voor mij een grote verrassing hen te ontmoeten, en bijvoorbeeld te horen welke nationaliteit ze zouden hebben. Ik was in de gelegenheid met hen de morgengebeden bij te wonen, en daarnaast het gebed voor de vrede, met aansluitend het feest van de naties. Verder was ik blij deel te nemen aan een maaltijd in Wacken en een gebed in de Pauluskerk.
Artur (Polen)
Deelnemer zijnde aan mijn zesde Europese Ontmoeting was ik erg onder de indruk van de gastvrijheid van de Elzas en Ortenau. Mijn gastouders vertelden me veel over de geschiedenis van hun regio, met al haar staatkundige veranderingen, en het grote leed dat de regio heeft moeten ondergaan als gevolg van diverse oorlogen. Ik was dan ook bijzonder onder de indruk dat men vandaag de dag zo goed in staat is zoveel vertrouwen over te brengen en dat de deuren voor ons open staan. Waar ik echter het meest van onder indruk was, was de zichtbare eenheid van hen die de ontvangst hadden voorbereid in mijn gastkerk: katholieken en protestanten werkten samen met één doel. Dit beeld van de kerk heb ik in mijn hart gesloten.

De logistieke operatie

Voor de eerste keer was de ontvangstregio tweetalig, en strekte deze zich uit over twee landen. Ongeveer een derde van alle deelnemers was ondergebracht in Duitsland, wat impliceerde dat er een grote uitdaging lag op het gebied van het transport van en naar de 210 gastkerken. Ongeveer 15000 jongeren reisden geregeld tussen de centrale hallen en de gastkerk. Naast de 210 pendeldiensten waren er zes trams en een treintoestel op de lijn tussen Colmar en Straatsburg specifiek ingezet voor de ontmoeting.

Een video toont het af en aanrijden van de speciale bussen vanaf het Wacken complex (centrale punt van de ontmoeting)

De maaltijden in enkele cijfers:

Tijdens de ontmoeting zijn genuttigd:
• 60.000 aardappels
• 90.000 mandarijnen
• 140.000 biscuits
• 30.000 gekookte eieren
• 120.000 afgebakken broodjes
• 20.000 mini bretzels (zoutachtige krakelingen)
• 1.200 kg poeder oplosbare citroenthee (ong. 20.000 liter warme thee werd geserveerd)
• 600 pallets voedsel werden totaal aangevoerd.

Op het gebied van milieusparende maatregelen waren er tijdens de ontmoeting enkele maatregelen getroffen.
• er waren vele fietsen gehuurd in en rondom de stad Straatsburg voor het voorbereidingsteam
• voor de eerste keer waren deelnemers uitgenodigd om hun eigen tas mee te nemen om daarin hun maaltijd te ontvangen. Hiermee vermeed de organisatie het uitdelen van 20000 plastic tasjes per dag.
• een gastkerk had ervoor gekozen aan alle deelnemers een plastic fles uit te delen waarop het logo van de ontmoeting stond, als ’duurzaam geschenk’.

Martine (Ameugny, Frankrijk)
De tramhalte om naar het stadscentrum te reizen bevindt zich op een zogenaamd verkeerseiland midden op de straat. Na het avondgebed wachten daar om en nabij 1500 jongeren, opeengepakt als sardientjes op de trams. Wanneer de tram arriveert stappen maar weinig jongeren in, daar de tram al afgeladen vol is. Men helpt de ingestapte passagiers met het door de deur heen persen van de laatste jassen en tassen, en de tram rijdt weg. Jongeren zwaaien naar de wegrijdende tram, in afwachting van de volgende. Normaal gesproken zou men zich met pijn en moeite in de tram proberen te wringen, waarbij men bij voorkeur voor zou dringen om als eerste in de tram te geraken... hier is dit beeld echter niet van toepassing.

Het programma

De normale dagen zagen er als volgt uit:
’s morgens : ochtendgebed en kleine gespreksgroepen in de gastkerken, ’s middags: middaggebed op centrale plaats en workshops op twintig verschillende plekken in het centrum van de stad, ’s avonds: maaltijdsdistributie en avondgebed op centrale plakken. Elke dag nemen de jongeren deel aan het gebed in een andere grote gebedshal in de stad.

Eén van de 48 workshops in de middag vindt plaats in het Europees Parlement, in de grote vergaderzaal, met afgevaardigden uit verschillende landen en 1550 jongeren. Verschillende workshops werden ook gekenmerkt door Europese problematiek, gelinked aan de aanwezigheid van verschillende internationale instituten en organen in de stad. Andere workshops die goed bezocht werden waren onder anderen in de Synagoge van de stad in de aanwezigheid van de opperrabijn en in de grote moskee waar in totaal rond de 2000 jongeren aanwezig waren.

Op de middag van 31 december ontmoetten de deelnemers elkaar in zogenaamde landenontmoetingen, waarbij een ontmoeting met een broeder van de gemeenschap het hun mogelijk maakte het één en ander uit te wisselen in de eigen taal, en waarbij men kon nadenken over de manier waarop ze hun pelgrimage zouden kunnen voortzetten bij terugkomst in eigen land.

Enkele reacties van deelnemers aan het programma

David (Frankrijk)
Ons bezoek aan het Europees Parlement bood ons de mogelijkheid in gesprek te treden met gekozen parlementsleden en om op een intiemere manier meer te kunnen begrijpen van het funtioneren van dit parlement, om meer zicht te krijgen op de daar gevoerde ondervragingen en te ontwaren welke definitie men geeft aan een Europa, gezien van binnenuit; welke waarden we daaraan ontlenen. Wij jongeren, wij stellen ons veel vragen over onze Europese identiteit, onze toekomst in de Unie en de grote veranderingen van morgen. De parlementsleden die we ontmoetten daagden ons uit verder te gaan, onze stem te doen gelden in verkiezingstijd en daarnaast om onophoudelijk te strijden voor een democratischer’ wereld, in het licht van wat zich in Oekraïne voltrekt; een veel aangehaald voorbeeld. De wereld verkeerd in een crisis waar we uit kunnen komen wanneer we toegewijd zijn aan een weg van collectieve verantwoordelijkheid en het delen van middelen. Zoals een parlementslid het stelde: ’Ik behoor tot het verleden, jullie zijn de toekomst, doe het beter dan wij het gedaan hebben.’
Ivan (Zagreb, Kroatië)
Samen met mijn vrienden heb ik twee workshops gevolgd. De eerste dag zijn we naar de ’Temple Neuf’ gegaan, voor een workshop waarvan de titel me persoonlijk aansprak: ’Blijf staan, waar ren je naartoe? De hemel is in je.’ Zelfs ook al waren we niet bekend met de geschriften van Meester Eckhart, toch vonden we het een waardevol moment om iets van zijn invloed en werk te ontdekken, en verder waardeerden we ook de stukken muziek die we te horen kregen in deze mooie kerk.
De volgende dag zijn we na het middaggebed in de crypte van de kathedraal geweest. De overweldigende en tegelijk kwetsbare schoonheid van het gebouw trok ons aan en we wilden daar graag nog dieper mee kennismaken. Ook hier waren we onder de indruk van de muziek en de gedichten uit de Elzas.

Het gemeenschappelijk gebed

Het gemeenschappelijk gebed gedurende ontmoeting vond plaats in vijf verschillende plaatsen: de kathedraal, de protestante Pauluskerk en in drie hallen in het Wacken complex, de expo van de Stad Straatsburg. De drie hallen hadden verschillende thematische decoraties. Dit waren de volgende:
- in ’Rhénus Nord’, de Rijn
- in ’Rhénus Sport’, de Kloostertuin
- in ’Hal 21’, de Wijngaard

Vijf elementen kwamen terug in alle gebedshallen
- ’Le Christ de Wissembourg’ – een oud glas in lood uit de HH Petrus en Pauluskerk uit de stad Wissembourg, die het gezicht van Christus moet voorstellen
- Een afbeelding/projectie van een raamrozet, kenmerkend voor de kathedraal van Straatsburg
- Een symboliserende weergave van het licht van Bethlehem
- Het icoon van de vriendschap (uit Taizé)
- Het icoon van Maria (uit Taizé)

Interessante wetenswaardigheid is dat in de protestantse Pauluskerk, de vijf koorramen van de hand van Broeder Eric van Taizé zijn.

Enkele reacties over de gemeenschappelijke gebeden

Philippe (Straatsburg, Frankrijk)
Ik ben geboren in 1951 en heb derhalve nog ’achter’ de Berlijnse Muur geleefd, waarvan ik dacht dat die voor altijd zou blijven staan. Wellicht kan men zich daarom voorstellen wat voor een vreugde het voor mij was met zo veel jongeren aan de meertalige gebeden deel te nemen! Wat een hoop spreekt er uit dit feit voor onze kinderen en kleinkinderen; een wereld zonder oorlog, een wereld van solidariteit en onderling vertrouwen. Is dat slechts een droom? Nee in de overvolle expohallen is dit zowaar werkelijkheid!
Gérard (Soultz, Frankrijk)
Wat ik kan zeggen en schrijven na een ervaring als deze, als de gewone christen die ik ben, is dat ik er zeker van ben dat de boodschap van Jezus Christus een mooie toekomst wacht, gedragen door personen met een grote openheid, vol van christelijke hoop. Hoe kun je niet verwonderd blijven door deze vaardigheid om samen te bidden, stilte te hebben tijdens de gebeden, te luisteren naar bijbeloverdenkingen; je te verwonderen over deze permanente motivatie gedurende vier dagen, om ervaringen te delen over ons leven als gelovigen? De jongeren, met wie ik sprak tijdens de ontmoeting, verschillen nauwelijks van hen die we in het dagelijks leven ontmoeten, maar wat hen onderscheidt was dat ze een weg vonden zin te geven aan hun leven, op een manier waarop de aanwezigheid van Christus in hun leven geen lege term of een simpele formule blijft. Op eenvoudige wijze proberen ze de wereld waarin ze leven te veranderen, door middel van de ontmoeting met mensen en het delen met elkaar.


De jaarwisseling

De avond van 31 december verzamelden de jongeren zich om 23:00 uur in de gastkerken om daar samen te komen voor de gebedswake voor de vrede, die tot middernacht zou duren. Na de traditionele nieuwjaarswens werden de jongeren gegroepeerd naar land van herkomst, uitgenodigd tot het presenteren van hun land voor de andere aanwezigen met dans, gezang of een ander culturele uiting. Voor velen was dit een hoogtepunt van de ontmoeting, en bovenal een orignele manier om de jaarwisseling in te luiden.

Enkele reacties over de jaarwisseling en de vertrekdag

Qvinny (Nederland)
En zo was dan de laatste dag van de ontmoeting aangebroken, waarop de meesten na het landenfeest de nacht ervoor, enigszins uitslapen konden. We hadden nog een laatste gemeenschappelijk gebed in de gastkerk, en daarna was het alweer tijd om in te pakken... Gelukkig was er voor het officiële afscheid nog een mooie gelegenheid het gastgezin beter te leren kennen. De afgelopen dagen was het programma vrij intensief met de gemeenschappelijke gebeden, gespreksgroepen en workshops; we waren van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat elders te vinden dan in het huis. Deze dag zouden we echter het middageten samen met het gastgezin eten, om ook meer te kunnen uitwisselen. Aansluitend op de maaltijd werd er nog een herinneringsfoto gemaakt met hen die ons zulke gastvrijheid getoond hadden. Een mooi aandenken voor hen die hun huis openstelden voor vreemden!

Tatiana (Mukachevo, Oekraïne)
Op de terugweg zongen we in de bus nog steeds Taizé-liederen. We gebruikten de gelegenheid om met elkaar onze ervaringen te delen, te vertellen over onze gastfamilies die voor ons hun deuren geopend hadden, en over de verschillende gastkerken. Hartelijk dank aan allen die ons verwelkomden!
Pierre (Hoerdt, Frankrijk)
Ze kwamen niet uit het Oosten, maar uit Polen, Oekraïne, Litouwen, Duitsland, Roemenië, Kroatië, België … Ze hadden geen myrrhe, wierrook of goud; maar stralende gezichten, een aanstekelijk enthousiasme, een verlangen naar ontmoeting, een jeugdig vertrouwen en vaak een sprankje utopisch idealisme. Ze zochten Christus niet in de stal, maar in de ontmoeting met anderen, in het hart van gelijkgezinden, in de stilte van het gebed, in de melodie van een refrein, in het luisteren, wanneer iemand hen over hun leven vertelde. Zij volgden ook de ster, zoekend naar een weg waarop een wereld, vol broederlijke naastenliefde, zou kunnen onstaan, over grenzen, kerkmuren en culturele verschillen heen. Een wereld die is gegrondvest op vertrouwen en een geloof in een God van liefde en zachtmoedigheid... Vervolgens zijn ze weer vertrokken over dezelfde weg, wat sprankjes van hun jeugdigheid achter zich latend, gezaaid als zaadjes in onze vergrijzende gemeenten (ze hadden gedacht hier ook jongeren te ontmoeten). Het zijn enkele geopende ramen waardoor de Heilige Geest binnen kan komen en ons kan herinneren dat het evangelie ook na 2000 jaar hele volkeren in beweging zetten kan. Veel dank voor alle pelgrims van het vertrouwen, bedankt voor dit cadeau dat jullie ons schonken, misschien zelfs zonder het te weten!

De ’echo’ van de ontmoeting in de media

We hebben veel dankbetuigingen ontvangen voor de verschillende rechtstreekse uitzendingen van de gemeenschappelijke gebeden. Ze zijn nog altijd terug te zien op de websites van de KTO, RCF en Domradio.

De lokale kerken hebben een zogenaamde "web studio" opgezet tijdens de ontmoeting die de gelegenheid bood aan jongeren om een boodschap achter te laten. Enkele bijdragen uit de categorie ’Paraboles’ zijn online gezet.

In de pers is er verder ook ruchtbaarheid gegeven aan de ontmoeting. Enkele zijn gepubliceerd op de websites van L’Alsace, La Vie, Mediapart, Rue 89, Mittelbadische Presse, Badische Zeitung, Badisches Tagblatt en het web-portal "Wiara".

Het tv-kanaal France 3 heeft enkele interviews en reportages rondom de ontmoeting online gezet. Andere hebben ook reportages gemaakt zoals TF1.

Ook in de radiowereld zijn er enkele reportages gemaakt. Zo hebben onder anderen France Bleu Alsace en Radio-Télévision Suisse bijdrages online gezet.

Ten slotte zijn er ook enkele fotografen die foto’s gepubliceerd hebben op hun websites: Wiesia Klemens, Claude Truong-Ngoc, Milan Szypura, Benedek Pozsgay.

JPEG - 11.8 kB

.

Bijgewerkt: 30 januari 2014
Je kunt nog altijd een indruk of link doorgeven voor deze pagina. Dit kan via echoes taize.fr.