TAIZÉ

Rotterdam

Verslag van de ontmoeting

 
Een kort overzicht van elke dag van de ontmoeting:

Maandag 27 december 2010

Bernat (Barcelona, Spanje)

Wij leven met 17 vrijwilligers in een zeer kleine flat in een wijk dichtbij Ahoy waar de meeste bewoners van buitenlandse afkomst zijn en veel werkloosheid heerst. We werden verwelkomd door een groep jongeren die in de wijk zijn komen wonen om sociaal werk te verrichten en om kinderen en tieners te helpen. Ons gasthuis is bijna vol, maar we verwachten nog meer jongeren tijdens de ontmoeting.

’s Avonds, na een drukke dag, zien we elkaar in de kleine keuken, ongeveer vijf vierkante meter, en voor het icoon van de vriendschap bidden we daar gezamenlijk.

De decoratie van de gebedshallen: twee symbolen voor Nederland
De twee gebedshallen en de ‘Stilteruimte’ zijn aangekleed rondom twee thema’s die karakteristiek zijn voor het land dat dit jaar de Europese ontmoeting huisvest: Nederland.
 
Rembrandt (1606 – 1669) is waarschijnlijk de bekendste schilder van de Nederlandse School ten tijde van de Barok. Grote reproducties van tekeningen in bruine inkt tonen bijbelpassages: Jezus die over water loopt, de verloren zoon, de genezing van de melaatse... De heilige familie, een van de onderwerpen die Rembrandt regelmatig schilderde, is ook onderwerp van een tekening en afbeelding van waarlijk christendom: ‘de aanbidding van de koningen’ en ‘de aanbidding door de herders’.
 
De activiteiten van de havenstad Rotterdam is gerepresenteerd door vier boten, twee in elke gebedshal. Het zijn oude zeilschepen: Oceaan, ’t Leven Is Strijd en Anne-Trijntje Rietaak. Grote zeilen en masten van 16,5 meter lengte rusten op een houten stellage dat de romp van schepen voorstelt. Daarachter is de Noordzee door een projectie voorgesteld. Deze boten doen denken aan de grote oranje banieren in het koor van de Verzoeningskerk in Taizé. Dit alles, samen met de kaarsen, creërt in de grote hallen van Ahoy een atmosfeer van gebed.
JPEG - 13.3 kB
Francesco (Venetië, Italië)

Dit jaar besloot ik twee dagen eerder te komen om te helpen met de ontvangst en de voorbereidingen. Sinds ik hier ben, ben ik door twee dingen geraakt: de ontvangst en het gevoel van samenzijn en van gemeenschap waarin we deze dagen leven. Toen ik in Ahoy aankwam, de plaats waar de ontmoeting en de gebeden iedere dag plaatsvinden, werd ik direct hartelijk welkom geheten door de vrijwilligers die direct uit Taizé hier waren gekomen, omdat ik negen maanden daar als een vrijwilliger heb doorgebracht. Ik voel dat we allen deel uitmaken van dezelfde christelijke familie – doordat we allen behoren tot het lichaam van Christus. De eerste avond werd ik verwelkomd door de lokale kerk en in de Nederlandse familie waar ik tijdens de ontmoeting zal verblijven. Ook daar was een vriendelijk en warm welkom. Hierdoor heb ik meer en meer ontdekt dat we allen onze gemeenschapszin putten uit dezelfde bron: de liefde van God die tot ons komt door de geboorte van Jezus.

Dinsdag 28 december

Wang-Wei (Sichuan, China)

De eerste keer dat ik in de mooie stad Rotterdam was, had ik het ontzettend koud, maar mijn hart werd snel met warmte gevuld. De familie die me verwelkomde, ontving me met open armen en stelde al hun vertrouwen in mij. Ze boden me meer dan je zou mogen verwachten. Ondanks de vele culturele verschillen – ik ben bijvoorbeeld een buitenlander en een totaal vreemde voor hen en ik weet namelijk helemaal niets over deze familie – boden ze me alles wat ik nodig heb. Zij traden ons tegemoet waardoor we samenkwamen en alles wat we hebben konden delen. Tijdens deze ontmoeting zie ik werkelijk iets van Gods werk in onze harten. Dat is werkelijk schitterend.

JPEG - 14.1 kB
De kerken van Rotterdam verwelkomen jonge pelgrims uit heel Europa
Vanochten arriveerden de eerst jongeren in de gastkerken die net hun laatste voorbereidingen hadden getroffen. Gedurende de dag werden ze allen verwelkomd en kregen een gastgezin toegewezen. Sommige mensen wachten tot laat in de avond om ook de laatkomers te verwelkomen.
 
De 150 deelnemende kerken zijn zeer verschillend. De verschillende protestantse kerken, die verenigd zijn in de PKN, de katholieke kerk en de oud-katholieke kerk waren allen goed voorbereid op de ontvangst van de jonge pelgrims die de komende dagen hun tijd zullen vullen met drie gebedsvieringen per dag, discussie in gespreksgroepjes en verschillende workshops.
 
Het eerste grote gebed vond vanavond plaats in Ahoy. Aan het eind gaf broeder Alois, de prior van Taizé, een overweging die als volgt begon: “Namens al deze jonge Europeanen wil ik de inwoners van Rotterdam en omgeving, de kerkleiders en de burgermeester van Rotterdam hartelijk bedanken! De uitnodiging om hier te komen kwam van de verschillende kerken in Nederland. Dit is voor de toekomst van de Kerk een teken dat wij, die hun vertrouwen in Christus stellen, allemaal verbonden zijn in verscheidenenheid.”
Dorien (Amsterdam, Nederland)

Wanneer je ontvangen wordt in je eigen taal, voel je je direct thuis. Dat was wat we deden toen we de Duitsers verwelkomden. Het was geweldig om te zien dat al om zes uur ’s ochtends veertig vrijwilligers klaarstonden om alle Duitse gasten te verwelkomen. Nadat ze in het Duits hun introductie hadden gekregen, zonden we ze naar hun gastkerken en gastadressen. Wanneer je de warmte van je eigen taal hebt ervaren, dan ben je klaar om de dialoog in een andere taal aan te gaan.

Een groep tieners liep langs de school waar we de mensen verwelkomden en ze zeiden tegen elkaar: “Wat is daar gaande?” Rotterdam zal weten dat de pelgrimage van vertrouwen is begonnen. Zoveel mensen verspreiden nu de hoop en Gods liefde.

Nando (Seoul, Korea)
JPEG - 23.5 kB
Marion (Lyon, Frankrijk)

“Het belangrijkste is dat iedereen begroet wordt met een glimlach,” vertelde een broeder tijdens de uitleg. Deze morgen waren dus dertig van ons gewapend met een glimlach om 1400 Fransen te verwelkomen die gaan deelnemen aan de pelgrimage van vertrouwen. Met backpacks arriveerden ze gedurende de gehele dag. Na een presentatie van de ontmoeting zonden we ze naar de verschillende gastkerken zodat iedere pelgrim de gastvrijheid van een gastgezin mag ervaren tot en met 1 januari. De conclusie van de dag is: iedereen is gearriveerd en we glimlachen nog steeds!

Woensdag 29 december

Michio (Yokohama, Japan)

Gisteren werkte ik in Hal 1 van Ahoy. Voor de ontmoeting moest deze hal een gebedsruimte worden. We moesten heel wat doen voor het avondgebed van gisteren: er was net een circus met kamelen en olifanten in deze hal geweest. We waren een beetje bezorgd of we het zouden redden, maar ons team was zeer gemotiveerd. Uiteindelijk was het avondgebed schitterend. Ik ben erg blij dat ik met zo’n geweldig team voor deze ontmoeting mocht werken!

’s Middags en ’s avonds komt iedereen samen voor een gebedsviering
De gezamelijke gebedsvieringen die iedere dag in Ahoy plaatsvinden, vormen het hart van de ontmoeting in Rotterdam. Deze vieringen staan open voor alle inwoners van Rotterdam en beginnen om 13.00u. en om 19.00u. Op oudejaarsdag vindt het gebed plaats om 16.30u. Deze gebedsvieringen bevatten gezangen, korte lezingen voorgelezen in verschillende talen en een moment van stilte. Deze gebedsvieringen vinden plaats in twee verschillende ‘gebedshallen’ die door een geluidsverbinding met elkaar verbonden zijn. ’s Middags houdt een van de broeders een korte overweging over de gelezen bijbeltekst. Dit soort gebeden zijn niet alleen mogelijk in het rustige dorpje Taizé, gelegen in Bourgondië, maar ook in een moderne stad zoals Rotterdam.
Elleke (Den Haag, Nederland)

Vanavond ontvingen we een sms van een van onze gastgezinnen: “Ik ontdekte dat mijn buren ook Taizégasten ontvangen. Ik kende mijn buren niet, maar nu wel. Het is verrassend: ik verwelkom mensen van ver en ontmoet mijn buren.” Deze boodschap representeert de dag in een notendop. In onze kleine kerk in het centrum van Den Haag verwelkomenden we vandaag 130 jongeren. Vanochtend wandelde de eerste groep jongeren afkomstig uit Slowakije met grote rugzakken onze kerk in. Ze waren erg moe, maar ze lachten nog steeds. Na een voorbereidingstijd van twee maanden was het geweldig om “welkom” tegen hen te zeggen. Na de Slowaken kwamen de Polen, de Russen, de Italianen en de Fransen. Velen kwamen op hetzelfde tijdstip aan. De mooiste momenten waren die waarop allerlei verschillende mensen elkaar ontmoetten, elkaar de hand schudden en tegen elkaar spraken in verschillende talen. Velen van ons spreken niet dezelfde taal, maar desondanks begrijpen we elkaar. Een kleine jongen deed een glimlach op ieders gezicht verschijnen. Hij liep de hele dag in de kerk rond en bood iedereen boterhammen en snoepjes aan, communicerend met zijn handen en ogen, omdat hij geen van de talen verstaat die gesproken werden.

De ontvangst in de gastadressen
Het overgrote deel van de jonge pelgrims is in Rotterdam verwelkomd in gastgezinnen en een aantal is ondergebracht in gemeenschappelijke accommodaties. Tot aan de vooravond van de ontmoeting ontvingen de teams in de gastkerken bericht van mensen die hun huis willen openstellen – soms jonge gezinnen met kinderen, soms ouderen die alleenstaand zijn. Allen stellen ze hun huis open en bieden ze een slaapplaats, ontbijt en een feestelijk diner op oudejaarsavond aan. Deze gastvrijheid is de voorwaarde die het delen en uitwisselen mogelijk maakt. Dit alles komt voort uit het wederzijds vertrouwen tussen de personen die hun huis openstellen en zij die arriveren zonder dat ze elkaar kennen of dezelfde culturele achtergrond hebben. De eenvoud van deze ontmoeting heeft te maken met Kerstmis, omdat het ons herinnert aan het feit dat het voldoende is om het weinige dat we hebben te delen wanneer we verwelkomen, zoals in de stal van Betlehem voor de heilige familie.
Margarethe (Duitsland)

Ik ben eerder gearriveerd om mee te helpen na zoveel weken van voorbereiding en uitzien naar het begin van de ontmoeting. Het is geweldig om het resultaat te zien. Ik zie zo veel blije mensen die bereid zijn hun handen uit de mouwen te steken. Ik realizeer me dat het alles dubbel en dwars waard was!

Annelie en Gerdine (Rotterdam, Nederland)

We zijn allebei twintig jaar oud en dit is onze eerste ontmoeting. We begonnen rond 8.30u in onze gastkerk. Alle gasten kwamen samen en zongen liederen in verschillende talen.

Na het ochtendgebed gaan de gasten naar hun werk of praten ze in groepjes over hun persoonlijke geloofsopvatting. Iedere dag krijgen ze enkele vragen waar ze over kunnen discussiëren. In onze groep zitten mensen uit Polen, Zwitserland en Nederland. We lazen Filippenzen 4:4-7, ieder in zijn eigen taal, en de eerste vraag was: “Wat maakt je gelukkig en wat maakt je verdrietig?”

Er was een meisje in onze groep dat haar persoonlijke verhaal over haar opa die overleden is, wilde delen. Ze is bedroefd, omdat ze haar grootvader heeft verloren, maar tegelijkertijd is ze ervan overtuigd dat hij samen is met God. Na nog wat andere persoonlijke verhalen verlieten we de kerk en gingen naar Ahoy. Het was zeer indrukwekkend om al die mensen uit verschillende landen samen te zien komen voor gebed.

Donderdag 30 december 2010

Patrycja (Polen)

Ik glimlachte toen ik al die duizenden mensen zag die samenkwamen voor het avondgebed in Ahoy. Toen bedacht ik me hoe geweldig het is dat iedereen een slaapplaats heeft gevonden en dat ze iets hebben gevonden dat hen kracht geeft. Het is een schitterende ervaring van gastvrijheid en vertrouwen dat aan ons jongeren geschonken wordt. Ik realiseer me dat als we proberen samen te werken, we een eenheid kunnen bouwen. We zijn nooit alleen dankzij Christus die ons verenigt – en dit stelt me in staat om me meer en meer open te stellen om te geloven en om lief te hebben. Laat dit gevoel in onze harten groeien!

Gebed en gespreksgroepen in de deelnemende kerken
’s Ochtends vindt er in elk van de 150 deelnemende gastkerken rond 8.30u. een gebed plaats met Taizé-liederen. De vele verschillende achtergronden van de jongeren die deze dagen gehuisvest zijn in Rotterdam komen tot uiting in de lezingen en gebeden die gezegd worden in verschillende talen.
 
Daarna neemt iedereen deel aan een gespreksgroep waarin de deelnemers elkaar leren kennen. De overwegingen zijn gebaseerd op de Brief uit Chili die broeder Alois voor deze ontmoeting schreef en op de bijbeltekst die gelezen werd tijdens het gebed. Deze overwegingen gaan over de thema’s vreugde, mededogen en vergeving.
Olesya (Oekraïne)

Dit jaar heb ik de kans om voor de derde keer deel te nemen aan een Europese ontmoeting van Taizé, dit jaar in Rotterdam, met vele jongeren uit de hele wereld. Tijdens deze ontmoeting keer ik terug naar de bron door het gebed, de liederen, de stilte en de overwegingen. Ik zie dat God hier met ons is, dat Hij luistert naar onze gebeden en dat Hij ons helpt om verder te gaan. Ieder jaar word ik diep geraakt door de gastvrijheid en vriendelijkheid van onze gastgezinnen en onze gastkerken die hun deuren wijd voor ons openstellen. Dit teken van vertrouwen vervult me met dankbaarheid en met een verlangen om met iedereen te delen wat ik heb ontvangen.

Workshops
Op 29 en 30 december zijn er ’s middags verschillende workshops die gegeven worden op tal van plaatsen in Rotterdam. Deze workshops, die openstaan voor iedereen, worden gegeven door de leiders van de lokale kerk of bestuurders uit Nederland en door de broeders en vrienden van de Taizé-gemeenschap. De hoofdthema’s van deze workshops zijn het zoeken naar de bronnen van het geloof, de persoonlijke relatie met God, de dialoog tussen kunst en christendom (in de schilderkunst, muziek en architectuur) en de sociale relaties tussen mensen in Rotterdam, Europa en het Nabije Oosten die van elkaar onderscheiden zijn door verschillende culturele achtergronden of verschillende religies.
Estelle (Parijs, Frankrijk)

Vanmiddag sprak me de workshop “Moeten we altijd sneller gaan?” aan. Iedere deelnemer werd gevraagd om een bijbelpassage op te zoeken die verwijst naar een beweging in de positieve zin van het woord en één die voortkomt uit een negatieve ervaring; passages die verwijzen naar snelheid en andere die verwijzen naar vertraging. De aanwezigheid van deze tegenpolen herinnert me aan de aanwezigheid van onze dilemma’s, zelfs in de bijbel. De ontmoeting in Rotterdam is dan een gelegenheid, maar ook een moeilijke tijd, om voor onszelf te ontdekken waarom we ons haasten en waarvoor we de tijd zouden moeten nemen.

Rhonald (Manila, Filipijnen)

Ik was zeer geïnteresseerd in de werkshop met als titel “God is in ons aan het werk. Hoe kunnen we Zijn roep verstaan en beantwoorden?” Ik heb veel geleerd over hoe we Gods roep kunnen ontdekken. Luisteren is de beste methode; de stilte kan ons helpen om de boodschap van God te verstaan. Ik was verbaasd dat er zoveel jongeren zijn die het verlangen hebben om hun bestemming te ontdekken. Een bestemming in het leven hebben is essentieel – volgens mij helpt deze workshop me om deze bestemming te vinden.

Vrijdag 31 december 2010

Anton (Duitsland)

Na bijna zes grote gezamenlijke gebedsvieringen bijgewoond te hebben in de twee hallen die door een geluidsverbinding met elkaar verbonden zijn, kan ik zeggen dat dit aspect van de ontmoeting me het meest geraakt heeft. Ondanks de grootte van de hallen en het enorme aantal mensen, hielpen deze gebeden me daadwerkelijk om vrede en vreugde in de Heer te vinden. Voor mij is het erg belangrijk om met zoveel jongeren die elk hun eigen achtergrond hebben, te bidden in een stad zoals Rotterdam en in zulke simpele omstandigheden – in feite is Ahoy een evenementencentrum.

De stilteruimte
Iedereen die wil kan voor een gebed of voor reflectie in de stilteruimte terecht. Daar zijn broeders en zusters die naar je kunnen luisteren en voor hen die willen is er een priester aanwezig voor het sacrament van verzoening. De ruimte is met zorg gedecoreerd en stelt de jonge pelgrims in staat om het gemeenschappelijk gebed alleen voort te zetten en om in het centrum van een moderne stad zoals Rotterdam de stilte te verdiepen.
Qvinny (Nederland)

Aan het begin van de ontmoeting hebben enkele dokters en verpleegkundigen vanuit de omgeving van Rotterdam een medische post opgezet in Ahoy. Gelukkig is de diversiteit van de klachten tot nu toe beperkt gebleven tot dingen zoals griep. Maar wat te doen met een meisje dat griep heeft en te ziek is om met het openbaar vervoer te reizen en dat zeker een bed nodig heeft en iemand die voor haar zorgt? Welk gezin kunnen we vragen om onverwachts voor een ziek persoon te zorgen? Na enige telefoontjes vonden we een vrouw die bereid was om een warm bed, aandacht en zorg te bieden. En zo veranderde een simpel griepje in een praktische oefening in vertrouwen.

Guillaume (Grenoble/Annecy, Frankrijk)

Toen ik voor de tweede keer op rij als een vrijwilliger voor de Europese ontmoeting arriveerde, werd ik samen met drie anderen, een Fransman, een Zwitser en een Belg, met open armen verwelkomd door een delegatie van onze gastkerk. De sfeer is zoals ieder jaar een wonderlijke mix van glimlachen, gebed, vriendschap, stilte en vreugde.

Ik werd speciaal geraakt door een vraag die een bisschop in ons gespreksgroepje stelde. Het ging over het thema vergeving en de idee of we iemand kunnen vinden waaraan we een geheim kunnen toevertrouwen: is God onze vriend? Kunnen we ons aan Hem toevertrouwen? Het antwoord is ‘ja’ en we zijn het er allen over eens dat vergeving noodzakelijk is en dat dit vaak vereist dat we een goede vriendschap hebben met iemand die ons helpt om het te accepteren, en dat we ook een vriendschap met God hebben die gevormd is door gebed en overweging. Dit stelt ons tevens in staat om een parallel te trekken met de vreugde die we ervaren als we vergeven of als we vergeving ontvangen… de vreugde van het opgeluchte hart.

De gezamenlijke maaltijden
Iedere dag verzamelen alle jonge pelgrims zich om 11.45u. en om 17.30u. in Ahoy waar de ontmoeting plaatsheeft. De gezamenlijke maaltijden worden uitgedeeld en genuttigd in de grote hallen. Deze eenvoudige maaltijden zijn net een warme picknick. Aan ieder was gevraagd om een lepel en een mok voor de thee mee te nemen. Iedereen krijgt een blikje warm eten, brood, kaas, fruit, een lekkernij en water. De etensuitdeling is een ware uitdaging. Omdat er zoveel distributielijnen zijn, duurt het slechts enkele minuten om tienduizendende pelgrims van eten te voorzien. De vele jongeren die meehelpen in het efficiënt laten verlopen van deze operatie zijn dus ook deel van de praktische organisatie van deze ontmoeting, namelijk door anderen te bedienen.
Mari-Liis (Estland)

Gisteren zag ik tijdens het gebed een groepje mensen zingen in gebarentaal. Het beeld van deze bewegingen heeft me geïnspireerd. Het verlangen naar gemeenschap met anderen, de vreugde van het hart en God overstijgt onze menselijke zintuigen. Ze zijn overal om ons heen en in ons allen.

Beata (Polen)

Ik herinner me nog mijn eerste ontmoeting in Genève. Het eerste dat me opviel was het enorme aantal jongeren dat naar deze ontmoeting kwam. Ik voelde me erg klein, niet vanwege mijn leeftijd, maar omdat ik zo weinig mensen kende en me een beetje eenzaam voelde. Maar ieder jaar kom ik tot de conclusie dat door naar anderen te lachen ik me niet langer eenzaam voel!

Zoals gewoonlijk reflecteerden we in onze gastkerken op de bijbel en baden we gezamenlijk. Zowel de gezinnen als de kerken stelden hun deuren en hun hart wijd voor ons open.

JPEG - 15.2 kB

Zaterdag 1 januari 2011

De dag van het vertrek
Na een viering in de gastkerken en een kleine maaltijd met de mensen in de gastkerken en de gastgezinnen was het voor de jonge pelgrims tijd om terug te keren naar het treinstation of naar de grote parkeerplaats waar de bussen klaarstonden om aan de terugreis te beginnen. Het duurde enige tijd voordat de bussen de parkeerplaats verlieten en aan hun reis begonnen. Ook op het station stonden vele groepjes met hun grote rugzakken te wachten op de trein. Voor sommigen zal de reis lang zijn. De reis biedt ze de kans een beetje uit te rusten, maar ook om terug te kijken op wat ze allemaal hebben beleefd tijdens deze vijfdaagse ontmoetingen en hoe ze verder gaan als ze terug zijn: hoe brengen we in ons dagelijks leven tot uiting wat we in Rotterdam hebben gedeeld?
JPEG - 18.5 kB
Laurent (Zwitserland)

Vreugde, mededogen en vergeving. In de gespreksgroep waaraan ik deelnam, concludeerden we dat deze impulsen, die de Brief van Chili ons aanreikt, geboren worden in intermenselijke relaties. Deze relaties staan in deze ontmoeting centraal: de relatie met de gasten in de gastkerk, in de gespreksgroepen, binnen het kleine werkteam. Door me open te stellen voor anderen was ik getuige van de geboorte van de vreugde onder ons. Het was ook mooi te horen dat velen verrast en blij waren dat veel kerken behorende tot verschillende christelijke denominaties samenwerken tijdens deze ontmoeting. Ook dit toont dat vreugde geboren wordt als we een stap richting de ander zetten.

Gebed voor de vrede en landenfeest
Vrijdagmiddag, na het gebed dat vanwege oudjaarsavond om 16.30u. begonnen was, keerden alle jongeren terug naar hun gastkerken. In deze gastkerken werd voor het begin van het nieuwe jaar een gebed voor de vrede gehouden. Daarna zorgde ieder land voor een beetje entertainment, bijvoorbeeld met een dans of een lied uit hun eigen land, om de vreugde van het nieuwe jaar en de vrede onder de mensen te vieren. Tijdens dit feest waarin veel ruimte was voor folklore uit Polen, Oekraïene, Kroatië en vele andere landen, realiseerde iedereen zich dat we van elkaar kunnen leren. Ook de Nederlandse jongeren hadden de kans om Nederland te presenteren en de gastgezinnen toonden hun culinaire talenten door een aantal speciale maaltijden te bereiden.
JPEG - 18.3 kB
Bijgewerkt: 7 januari 2011