Propozycja przebiegu czuwania modlitewnego

Śpiew

Laudate omnes gentes albo Славіте всі народи (Slavite vsi narody)

Modlitwa brata Aloisa

Jezu Chryste, gdy stoimy przed Tobą w milczeniu, niech nasza płomienna modlitwa wzniesie się do Ciebie: niech ustaną ataki zbrojne na ziemi ukraińskiej! Przyjmij w swojej miłości tych, którzy umierają z powodu przemocy i wskutek wojny, pociesz pogrążone w żałobie rodziny, okaż swoją obecność tym, którzy są w udręce lub którzy podjęli decyzję o emigracji. Wspieraj tych, którzy pragną pokoju i którzy na Ukrainie, w Rosji, na Białorusi i w innych krajach podejmują inicjatywy mające na celu powstrzymanie wojny. W obliczu niezrozumiałego cierpienia wierzymy, że Twoje słowa miłości i pokoju nigdy nie przeminą. Oddałeś swoje życie na krzyżu i otworzyłeś dla nas przyszłość, nawet poza granicę śmierci. W naszej wędrówce w stronę wiecznej Paschy światło Twojego zmartwychwstania poprowadzi nas nawet w ciemności, przypominając nam, że zło nigdy nie będzie miało ostatniego słowa. Błagamy: daj pokój naszym czasom. Ty jesteś naszą nadzieją.

Psalm

Pomiędzy każdym wersem można śpiewać Bonum est confidere

Jak długo, Boże, będzie urągał nieprzyjaciel?
Czy wróg na zawsze będzie bluźnił Twemu imieniu?
Czemu cofasz swą rękę
i trzymasz swą prawicę w zanadrzu?

Bóg jednak od początku jest moim królem,
który na ziemi sprawia ocalenie.
Ty otworzyłeś źródła i strumienie;
Ty wysuszyłeś rzeki stale płynące.

Twoim jest dzień i noc jest Twoja;
Ty światło i słońce utwierdziłeś.
Ty ustanowiłeś wszystkie granice ziemi;
Ty utworzyłeś lato i zimę.

Nie wydawaj na zatracenie duszy Twej synogarlicy;
o życiu Twych ubogich nie zapominaj na wieki!
Wejrzyj na Twe przymierze, bo się napełniły
zakątki kraju jękiem i przemocą.

Niechaj uciśniony nie wraca ze wstydem:
niech ubogi i biedny chwalą Twoje imię!
Powstań, o Boże, prowadź swoją sprawę;
pamiętaj o zniewadze, którą co dnia wyrządza Ci głupiec.

Czytanie

Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga.

Śpiew
Dona nobis pacem

Modlitwa w ciszy

Modlitwa wstawiennicza

Między każdym wezwaniem można zaśpiewać Kyrie 10.

1. Za wszystkich mieszkających na Ukrainie. Za ofiary wojny i ich bliskich, pogrążonych w żałobie. Za tych, którzy są ranni.
2. Za rodziny, młodzież, dzieci i osoby starsze, za wszystkich którzy żyją w lęku przed bombardowaniem.
3. Za osoby, które musiały opuścić swoje domy - wygnańców, uchodźców, przesiedleńców i dla tych, którzy ich przyjmują.
4. Za tych, którzy są najbardziej bezbronni, ponieważ nie mają dokąd pójść, bezsilni w obliczu konsekwencji wojny.
5. Za przywódców narodów i wszystkich, którzy mogą wpłynąć na bieg wydarzeń, aby jak najszybciej ustał konflikt zbrojny.
6. Za przywódców Kościołów. Niech zrozumieją, w jaki sposób towarzyszyć ludziom dotkniętym tą straszną męką.
7. Za rozjemców i negocjatorów. Za wszystkich na Ukrainie, w Rosji, na Białorusi i w innych krajach, którzy angażują się na rzecz dialogu i sprawiedliwości.

Ojcze nasz

Modlitwa o błogosławieństwo

Ty nas błogosławisz Jezu Chryste, jesteś naszym pokojem i naszą nadzieją.

Śpiewy

Exaudi orationem meam | Frieden, Frieden | Jésus le Christ | Veni sancte Spiritus

Pierwszym tematem rozmowy była wojna na Ukrainie i inicjatywy solidarnościowe podejmowane przez Taizé z ukraińskimi uchodźcami. Brat Alois mówił następnie o trwającym w Kościele katolickim procesie synodalnym. Miał też okazję podzielić się z papieżem Franciszkiem wiadomościami na temat życia wspólnoty i mówił o ekumenicznych poszukiwaniach Taizé.

W ciągu następnych kilku dni brat Alois uczestniczył w Rzymie w spotkaniach ze zwierzchnikami kościelnymi. Ponadto odbyły się dwie modlitwy ze śpiewami z Taizé: we wtorek 22 marca o godz. 21.00 w kościele Santa Maria in Campitelli i w środę 23 marca o godz. 12.30 w Belgijskim Kościele Królewskim (via del Sudario 40), w obecności brata Aloisa i innych braci.

(C) Zdjęcie: Vatican Media

Kontakt

media taize.fr

W ostatnich latach wielu młodych ludzi z Ukrainy uczestniczyło w spotkaniach pielgrzymki zaufania w Europie. Obecnie wiele rodzin, zwłaszcza matek z dziećmi, musiało w pośpiechu opuścić swój kraj, by szukać schronienia gdzie indziej. W wielu miejscach podejmowane są inicjatywy solidarności, aby ich przyjąć. Taizé pragnie wspierać ten zapał.

W porozumieniu z naszymi przyjaciółmi w Ukrainie i w krajach sąsiednich, ze stowarzyszeniami solidarnościowymi, a także z ambasadą Ukrainy w Paryżu, proponujemy, aby parafie lub lokalne grupy przygotowały się na przyjęcie tych osób. Chcielibyśmy jednak zwrócić uwagę tych, którzy są gotowi przyjąć uchodźców na następujące sprawy:

• Na tym etapie zbieramy oferty, ale nie możemy zagwarantować, że rodzina zostanie znaleziona natychmiast. Trudno jest oszacować skalę przyszłych przyjazdów.
• Trudno też przewidzieć, jak długo te rodziny będą potrzebowały waszego hojnego wsparcia.
• Dla pojedynczej osoby, a nawet dla jednej rodziny, takie przyjęcie może być zbyt dużym wysiłkiem. Najlepiej byłoby porozumieć się z innymi i podjąć się tego zadania razem, np. w parafii lub w jakimś zespole.
• Taizé będzie pomagało poprzez tę inicjatywę w tym, by zainteresowane osoby nawiązały ze sobą kontakt, ale w konkretnych sytuacjach nie będzie mogło dalej im towarzyszyć, udzielać pomocy czy prowadzić dalsze działania.

Prosimy o dokładne wypełnienie formularza dla osoby zgłaszającej chęć ugoszczenia kogoś, w języku angielskim lub francuskim. W przypadku dalszych pytań prosimy o kontakt na ten adres.

Bardzo dziękujemy za gotowość pomocy!

« Na Ukrainie, zło nie będzie miało ostatniego słowa »

W tym roku okres Wielkiego Postu rozpoczyna się w czasie, gdy w kontynent europejski uderzyła wojna. Tragizm tych dni pogrąża nas w tajemnicy zła. Sam Jezus doświadczył tego w sposób ostateczny, gdy dobrowolnie zgodził się na utratę życia na krzyżu: dotarł do kresu cierpienia. W drodze, która nas prowadzi do Wielkanocy, podtrzymuje nas ta nadzieja: poza krzyżem, poprzez zmartwychwstanie Chrystusa, Bóg otworzył drogę życia dla całej ludzkości.

Jak to możliwe, że ogień z broni i bomby rozdzierają narody, które są sobie tak bliskie, pod tak wieloma względami? Tak wiele rodzin ma krewnych po obu stronach granicy... Podczas pielgrzymki do Rosji, Białorusi i Ukrainy w 2015 r., z niewielką grupą młodych ludzi z różnych krajów, byłem tego świadkiem, gdy odwiedziłem szpital w Kijowie z rannymi w walce żołnierzami ukraińskimi. Była z nami młoda kobieta z Rosji. Kilka dni temu, w chwili wybuchu wojny, ta młoda Rosjanka, wspominając tamtą wizytę, podzieliła się następującą historią: „Kiedy weszłam do szpitala, byłam sparaliżowana strachem i wstydem. Na początku trudno mi było cokolwiek powiedzieć. Potem zaczęłam opowiadać, że jako dziecko jeździłam każdego lata do dziadka na Ukrainę, że moja kuzynka urodziła się na Ukrainie. Potem ukraińscy żołnierze zaczęli się zmieniać, jeden z nich nagle powiedział, że jego żona jest Rosjanką, inny, że jego rodzice mieszkają w Rosji... I stało się jasne, że w rzeczywistości byliśmy bardzo bliscy sobie, że byliśmy jak bracia i siostry.”

Módlmy się, aby te nasiona wzajemnych więzi i komunii nie zostały wyrwane przez szaleństwo wojny, ale aby na dłuższą metę okazały się silniejsze niż bezsensowna przemoc. Jest pewnie za wcześnie, by wyrażać to życzenie, kiedy z każdym dniem przybywa ofiar i rannych. Zachowajmy jednak, zakorzenioną w głębi naszych serc, nadzieję, że zło nie będzie miało ostatniego słowa.

Papież Franciszek wezwał do zachowania postu i modlitwy w Środę Popielcową. W wielu miejscach na świecie wierni gromadzą się i modlą o pokój. Kilka dni temu otrzymaliśmy wiadomość od prawosławnego księdza z Rosji: także w jego parafii ludzie modlą się o pokój.

Tak, aby przeżyć ten okres Wielkiego Postu w solidarności z tymi, którzy cierpią z powodu wojny toczącej się na Ukrainie, módlmy się za ofiary i ich rodziny pogrążone w żałobie, za rannych, za tych, którzy musieli uciekać, za tych, którzy chcieliby to zrobić, ale nie mogli, a także za tych wszystkich, którzy zdecydowali się pozostać tam, gdzie żyją. Pomyślmy o ludziach najbardziej podatnych na zranienia, którzy jako pierwsi odczują konsekwencje konfliktu zbrojnego, o dzieciach, które zostały poddane próbie, o młodych ludziach, którzy nie widzą przyszłości.

W naszej modlitwie nie zapominajmy prosić Ducha Świętego, aby natchnął przywódców narodów i wszystkich tych, którzy mogą wpływać na bieg wydarzeń, tak aby ogień z broni ustał jak najszybciej. Módlmy się, aby wojna nie pogłębiła podziałów wewnątrz Kościołów i w rodzinach, i żeby zwierzchnicy Kościołów towarzyszyli wszystkim dotkniętym tą straszną próbą. A ponieważ w oczach Boga liczy się każde ludzkie życie, pomyślmy o walczących we wszystkich zaangażowanych krajach, a także o ich rodzinach, na przykład o tych babciach, które widzą, jak ich wnuki idą na front, na wojnę, której ani nie wybrały, ani nie chciały. Być może pewnego dnia wyjdą na ulice, by zaprotestować...

Ponieważ Wielki Post rozpoczyna się w tak mrocznej atmosferze, jesteśmy wezwani do przeżycia tych czterdziestu dni w komunii z tymi, którzy nie tylko w Europie, ale na całym świecie zmagają się z przemocą. Na krzyżu Chrystus otworzył swoje ramiona, aby objąć całą ludzkość, tę ludzkość zbyt często rozdartą, a jednak na zawsze zjednoczoną w sercu Boga.

Środa 2 marca

Z inicjatywy młodych ludzi i w jedności z propozycją papieża Franciszka, wspólnota włączy się w modlitwę o pokój w Ukrainie w środę 2 marca.

Sobota 26 lutego

W sobotę wieczorem modlitewne czuwanie w ciszy o pokój w Ukrainie brat Alois rozpoczął następującą modlitwą:

Chryste zmartwychwstały, trwając przed Tobą w ciszy, wznosimy do Ciebie tę żarliwą modlitwę: niech ustanie ogień z broni na ziemi ukraińskiej! Przyjmij w Twej miłości tych, którzy giną z powodu przemocy i wojny, pociesz rodziny w żałobie, wspieraj tych, którzy zmuszni zostali do ucieczki. Stojąc przed niepojętym cierpieniem, wierzymy jednak, że Twoje słowa miłości i pokoju nigdy nie przemijają. Ty dałeś swoje życie na krzyżu i otworzyłeś przed nami drogę do przyszłości, która wybiega nawet poza granicę śmierci. Dlatego błagamy Cię: daj nam Twój pokój. Ty jesteś naszą nadzieją.

Na zakończenie modlitwy w milczeniu wszyscy zaśpiewali "Laudate omnes gentes" w języku ukraińskim: "Славіте всі народи / Slavite vsi narody".

Czwartek 24 lutego

W związku z działaniami wojennymi na Ukrainie brat Alois odmówił w czwartek podczas południowej modlitwy w Taizé następującą modlitwę:

Boże pełen miłości, jesteśmy zbulwersowani przemocą w świecie, a teraz szczególnie wojną w Ukrainie. Spraw, byśmy solidarnie trwali u boku tych, którzy cierpią i którzy żyją dziś w strachu i niepokoju. Umacniaj nadzieję wszystkich, którzy w tym regionie świata, tak bardzo kochanym, starają się o to, by zwysiężyły sprawiedliwość i pokój. Ześlij Ducha Świętego, Ducha pokoju, niech on natchnie odpowiedzialnych za narody i wszystkich ludzi.

W piątek o godz. 20.00 (czasu paryskiego) bracia i wszyscy młodzi ludzie obecni w Taizé modlili się w ciszy o pokój.

Wspólna modlitwa podczas spotkania Taizé we Lwowie, 30 kwietnia 2018

Jezu Chryste, chwalimy Cię z całego serca. Chcesz, abyśmy byli świadkami Bożej miłości pośród wielkich wstrząsów, jakich doznaje dzisiejsze społeczeństwo i Kościół. Dziękujemy więc za dar jedności, jakim obdarzasz naszą małą wspólnotę; jest to bezcenny skarb, o który chcemy dbać.

A ten skarb jest wieloraki. Dziękujemy Ci za to, że w tych dniach rady poprowadziłeś nas do podkreślenia naszej wielkiej różnorodności. Ty posyłasz nam Ducha Świętego, który daje życie, który pobudza kreatywność we wszystkich i który jednoczy nas w miłości Bożej. Daj nam wierzyć w Jego obecność.

Ty, Chryste, tchniesz na nas swego Ducha zarówno w modlitwie, jak i w życiu braterskim; w nim także doświadczamy Twojej obecności. W ten sposób, pośród wysiłków, by troszczyć się o nasze życie braterskie, by zawsze wychodzić z siebie i przyjmować drugiego człowieka, przekazujesz nam radość, Twoją radość, radość Zmartwychwstałego.

Przedkładamy Ci wszystko, co powiedzieliśmy sobie nawzajem podczas tej rady. Niech nasza wymiana myśli przyniesie owoce! Obyśmy nadal stawiali sobie pytanie o wielokulturowość między nami, o osobiste towarzyszenie, o współodpowiedzialność za całe nasze życie poprzez liczne zadania i działania, o nasze poszukiwanie jedności chrześcijańskiej. Napełnij nas elastycznością i odwagą, byśmy słuchali Twojego Ducha Świętego, abyśmy mogli iść naprzód w tych i wielu innych dziedzinach.

Chryste Jezu, Ty nas posyłasz na świat. Chwała Ci za naszych braci, którzy żyją we fraterniach w różnych krajach. Dziękujemy Ci za siostry, które mieszkają blisko nas i z którymi dajesz nam możliwość wspólnej wędrówki. Dziękujemy za wszystkie kontakty z tak wieloma osobami w naszym regionie. Dziękujemy za migrantów, których przyjmujemy w naszym domu, a którzy coraz bardziej integrują się w naszym kraju. Chwała Ci za młodych ludzi, którzy przyjadą do Taizé w nadchodzącym roku. Chwała Ci za naszą pielgrzymkę zaufania, która jak strumień płynie przez świat, a wkrótce dotrze na Bliski Wschód i do Ziemi Świętej.

Ale wyznajemy też przed Tobą, Chryste Jezu, że nieraz nie wypełnialiśmy Twojej miłującej woli. Powierzamy Ci w szczególności osoby, które w Taizé padły ofiarą nadużyć lub agresji, seksualnej lub psychicznej. Wspieraj je w ich samotności, ulecz ich rany. I daj nam odwagę, by wsłuchać się w ich cierpienie, wysłuchiwać ich próśb i rad oraz robić wszystko, co w naszej mocy, by im pomóc.

Do Ciebie, Chryste, zwracamy się. Do kogo innego mielibyśmy się zwrócić? Ty masz słowa życia. Prosimy Cię, abyś towarzyszył całemu Kościołowi i całej ludzkości, gdy przeżywają swoisty exodus, przejście do czegoś innego, przejście przez pustynię. Jak wielu ludzi, przeżywamy moment, w którym nie mamy jasnej wizji przyszłości. Ty jednak pozwalasz nam czerpać z Ciebie siłę i być twórcami jedności. Z ufnością kierujemy do Ciebie tę modlitwę z psalmu: „Panie, nie zaprzestawaj dzieła rąk Twoich”.

A teraz, po wspólnym śpiewie do Ducha Świętego, ci z braci, którzy oddali swoje życie Tobie na zawsze, położą się na ziemi, aby odnowić dar z siebie złożony Bogu.

Droga rodzino, drodzy przyjaciele,

W dniu, gdy arcybiskup Desmond Tutu przekroczył bramę wieczności, chciałbym przekazać wam wszystkim, którzy dzieliliście jego życie i zmagania przez prawie sześćdziesiąt pięć lat, wyrazy gorącej sympatii w imieniu moim i całej Wspólnoty Taizé.

Duch Chrystusa Zmartwychwstałego uczynił go źródłem mądrości i odwagi dla Afryki Południowej i całego świata w czasie najczarniejszych godzin apartheidu, a także podczas całej drogi, którą wasz kraj podążał ku sprawiedliwości i pojednaniu.

Jesteśmy wdzięczni za przyjaźń, która łączyła arcybiskupa z naszą wspólnotą przez ponad czterdzieści lat. Od wizyty Brata Rogera w Johannesburgu w 1978 roku i odwiedzin arcybiskupa w Taizé w 1979, trwaliśmy w komunii modlitwy, dzieląc ze sobą wspólną pasję, by obudzić nowe pokolenia młodych ludzi do wiary w Chrystusa. W roku 1980, gdy w waszym kraju panowało olbrzymie napięcie, arcybiskup zorganizował grupę 144 młodych Południowoafrykanów z różnych grup etnicznych, wyznań i warstw społecznych, by udali się na pielgrzymkę pojednania do Taizé. Od tamtej doby wiernie wspierał setki młodych Południowoafrykanów wysyłanych przez swoje kościoły, by reprezentowały kraj na różnych etapach pielgrzymki zaufania organizowanej przez Taizé. Przed dwoma laty z radością dołączył do uczestników międzynarodowego spotkania, które przygotowaliśmy w Kapsztadzie.

W liście powitalnym do uczestników pielgrzymki Taizé do Johannesburga w 1995 roku, napisał: „Modlitwa stwarza klimat, w którym możemy spotykać się i wzrastać do wzajemnej miłości.”

Wraz z wszystkimi ludźmi dobrej woli na całym świecie, a zwłaszcza z młodymi na kontynencie afrykańskim, wyrażamy wdzięczność za jego życie i posługę. Pozostanie źródłem inspiracji dla tych, którzy szukają sprawiedliwości i pokoju.

Brat Alois, przeor Wspólnoty z Taizé

Podczas spotkania Taizé w Kapsztadzie, 2019

Ojcze Święty, dziękuję za zwołanie tego synodu. W Taizé byliśmy wzruszeni zaproszeniem na jego otwarcie. Dziękuję również za podtrzymywanie tradycji zapraszania delegacji z innych Kościołów. Bardzo cenne będzie wysłuchanie tego, co powiedzą o własnej praktyce synodalności, o płynących z niej korzyściach i o jej ograniczeniach.

Ten synodalny wysiłek nadchodzi w momencie kluczowym, kiedy obserwujemy rozwój przeciwstawnych tendencji. Z jednej strony ludzkość staje się coraz bardziej świadoma, że wszyscy jesteśmy związani ze sobą nawzajem i z całym stworzeniem. Z drugiej strony pogłębia się polaryzacja na poziomie społecznym, politycznym, etycznym, co powoduje kolejne pęknięcia w społeczeństwach, między krajami i nawet w rodzinach.

Niestety różnice między naszymi Kościołami i wewnątrz Kościołów także mają tendencję do przekształcania się w rozdzielające polaryzacje, podczas gdy my powinniśmy być świadkami pokoju.

Jak sprawić, by jedność chrześcijan była coraz bliżej? Zadałem ostatnio to pytanie pastorowi Larry’emu Millerowi, byłemu sekretarzowi Światowego Forum Chrześcijańskiego. Odpowiedział: „Nie jest dobrze, jeśli zaczynamy od stwierdzenia: «Oto kim jesteśmy i dlaczego mamy rację». Chodzi raczej o to, żeby uznać swoje słabości i prosić inne Kościoły, aby pomogły nam uzyskać to, czego nam brak – jest to ekumenizm receptywny, taki, który pomaga nam przyjąć to, co pochodzi od innych”. Czy ten pastor nie patrzy na problem we właściwy sposób? My wszyscy niesiemy otrzymany od Chrystusa skarb w naczyniach glinianych i zapewne promienieje on jeszcze bardziej, kiedy z pokorą poznajemy, czego nam brak.

W samym Kościele katolickim synod wydobędzie na światło ogromną różnorodność. Będzie ona o tyle owocna, o ile w tym samym czasie pogłębi się dążenie do komunii. Nie po to, żeby unikać konfliktów lub je ukrywać, ale żeby ożywiać dialog, który prowadzi do pojednania.

Aby go wspierać byłoby pożądane, jak mi się wydaje, żeby na drodze synodalnej uwzględnić chwile oddechu, momenty zatrzymania, aby świętować jedność już spełnioną w Chrystusie i sprawić, aby stawała się widoczna.

I w związku z tym, Ojcze Święty, ponieważ zachęciłeś nas, by marzyć, chciałbym podzielić się swoim marzeniem. Czy byłoby możliwe aby któregoś dnia podczas prac synodu na wielkie ekumeniczne zgromadzenie zostali zaproszeni nie tylko delegaci, ale cały lud Boży, nie tylko katolicy, ale też wierzący z innych Kościołów? Ponieważ przez chrzest i Pismo Święte wszyscy jesteśmy siostrami i braćmi w Chrystusie, złączeni w jednej komunii jeszcze niedoskonałej, ale zupełnie realnej, chociaż problemy teologiczne wciąż czekają na uzgodnienie.

W sercu takiego zgromadzenia – tutaj w Rzymie i równocześnie w różnych miejscach na świecie – byłaby skromna celebracja skoncentrowana na słuchaniu słowa Bożego z długimi momentami ciszy i modlitwą o pokój. Czy takie spotkanie mogliby przygotować ludzie młodzi? Czy mogłoby ono być kontynuowane w wymianie doświadczeń międzywyznaniowych? Odkryjemy wówczas, że kiedy jesteśmy zjednoczeni w Chrystusie, stajemy się twórcami pokoju.

Doświadczenie Taizé zachęca mnie do przedstawienia takiej propozycji. W naszej wspólnocie, której członkowie wywodzą się z różnych wyznań chrześcijańskich, żyjemy pod jednym dachem. Od ponad sześćdziesięciu lat przyjmujemy młodych ludzi z różnych Kościołów, albo takich, którzy po prostu szukają sensu życia. Zamiast trzymać się najmniejszego wspólnego mianownika, jesteśmy nieustannie przynaglani, by iść do ewangelicznych źródeł, do zmartwychwstałego Chrystusa, który przez Ducha Świętego prowadzi nas razem do Ojca wszystkich ludzi bez wyjątku.

Zdjęcie: Tilen Čebulj

Jak zwykle krótkie czytania biblijne są dostępne na tej stronie i modlitwy napisane przez brata Aloisa na modlitwę południową na tej stronie.

Niedziela Palmowa

Zdjęcia z modlitwy przy żródle św. Szczepana

Medytacja | brat Stephen

Wielki Poniedziałek

Medytacja | siostra Gabi

Modlitwa południowa

Wielki Wtorek

Medytacja | brat Frank

Modlitwa południowa

Wielka Środa

Medytacja | brat Sebastien

Modlitwa południowa

Wielki Czwartek

Medytacja | brat Jean

Modlitwa południowa z umyciem nóg

Specialny program prowadzony przez wolontariuszy

Wielki Piątek

Medytacja | siostra Clare

Modlitwa południowa z procesją z krzyżem

Specialny program prowadzony przez wolontariuszy

Wielka Sobota2

Medytacja | brat András

---

Modlitwa południowa

---

Specialny program prowadzony przez wolontariuszy

---

2Niedziela Wielkanocna