Do czego się odnosimy, mówiąc o „przemocy seksualnej”, „nadużyciu duchowym” czy „nadużyciu emocjonalnym”?

Przemoc seksualna obejmuje szeroki zakres określonych przez prawo czynności, na które jedna ze stron nie wyraziła pełnej zgody.

Nadużycie duchowe pojawia się wtedy, gdy odmawia się innym swobody wierzenia i działania w sposób samodzielny. Relacja zaufania wykorzystana zostaje do zaspokojenia pragnień jednej ze stron.

Nadużycie emocjonalne jest destrukcyjnym sposobem zachowania przejawianego przez osobę posiadającą władzę, autorytet lub zaufanie. Wiąże się z ciągłymi atakami na poczucie własnej wartości drugiej osoby, mogącymi przybrać formę zaniedbywania, stałego porównywania z innymi i krytyki, a także nieokazywania pozytywnych uczuć. Sprawcy przemocy nie szanują integralności psychicznej, emocjonalnej, duchowej oraz fizycznej innych osób.

Co może zwiększać ryzyko popełniania nadużyć i przekraczania granic osobistych?

Niesymetryczne relacje między ludźmi, zwłaszcza w sytuacjach zależności i władzy.

Niejasne struktury, w których nie definiuje się praw i obowiązków.

Priorytetowe traktowanie ochrony reputacji instytucji lub osoby.

Zmowa milczenia narzucona przez agresora i/lub instytucję

Co oznacza działanie „za zgodą”?

Oznacza to, że jest się świadomym potrzeb i życzeń innych osób, i reaguje się na nie z należytą troską. Wymagana jest zgoda werbalna i pozawerbalna (w niektórych sytuacjach również na piśmie).

Fakt, że dana osoba nie powiedziała nic, lub nie powiedziała „nie” nie oznacza, że wyraziła zgodę. Nie chodzi o to, żeby wiedzieć, czy ktoś powiedział „nie”, ale raczej czy powiedział „tak”.

Raz udzielona zgoda może się zmienić, dlatego należy o nią prosić za każdym razem. Osoba, która raz powiedziała „tak” może zmienić zdanie. Każdy może wycofać swoją zgodę w dowolnym momencie. W takim przypadku należy zaprzestać jakiegokolwiek dalszego działania.