Met dit avondgebed gaan we de Paasnacht in. We bereiden ons voor om morgen de opstanding van Jezus te vieren, het grote mysterie dat we nooit helemaal zullen begrijpen, maar dat ons leven kan veranderen.
Na de gewelddadige dood van Jezus, sloten de discipelen zich op, uit angst. Zijn dood voelde voor hen als het einde van hun hoop en als het mislukken van hun toegezegde volgzaamheid. Ze zagen niet langer een toekomst voor zich.
In veel opzichten lijken de omstandigheden van onze maatschappijen, op die van hen. Geweld grijpt om zich heen in de wereld. Oorlogen houden maar niet op. Deze week waren er bomaanslagen in Brussel. Europa heeft te maken met een toenemend gevoel van onzekerheid. Instituties die veiligheid leken te waarborgen blijken machteloos en kwetsbaar te zijn.
Net als de discipelen, willen we onszelf soms graag opsluiten, zowel individueel als collectief, in onze groepen en in onze landen, alsof het sluiten van onze deuren en grenzen een oplossing is. Maar ik wil benadrukken dat "ieder voor zich" een illusie en geen oplossing is, het is een kortzichtige manier van denken.
Een van de zaken waar we mee moeten om leren gaan, is de enorme hoeveelheid vluchtelingen die door Europa en ook andere delen van de wereld trekt. Natuurlijk is angst in het licht van deze ongekende situatie begrijpelijk.
Hoe moeten we reageren? Als dat zou mogen, zou ik graag eerst een ieder persoonlijk willen bedanken die buitengewone vrijgevigheid heeft getoond door uit te reiken naar migranten en hen te helpen. Zij hebben laten zien dat we in onze maatschappijen kunnen leven als broeders en zusters.
Hierdoor kregen we een idee. Dit jaar zullen we elke week de gelegenheid bieden om jongeren te ontmoeten die vluchtelingen helpen in verschillende landen. En in de week van 28 augustus tot en met 4 september, speciaal bedoeld voor jongeren tussen de 18 en 35 jaar, zal er een hele overweging gewijd zijn aan de kwestie van migratie. Ook wij broeders hebben deze uitwisseling nodig om vluchtelingen te kunnen blijven verwelkomen in Taizé.
Als christenen hebben we geen gemakkelijke oplossingen paraat. Maar het geloof dat Jezus uit de dood opstond, spoort ons aan om niet verlamd te raken van angst.
Het Evangelie vertelt dat de opgestane Christus naar de discipelen kwam "terwijl de deuren dicht waren." Hij zei tegen hun, "Vrede zij met jullie." Zijn opstanding stelt Jezus in staat om tot ons te komen, zelfs als onze innerlijke deuren op slot zitten. Het biedt een nieuw perspectief. Het verzekert ons dat geweld en dood niet het laatste woord hebben.
Door zijn leven te geven voor de liefde, door vernedering en marteling te accepteren, door te vergeven wie hem pijn hadden gedaan, door God zijn "Vader" te noemen tot aan zijn laatste adem, opende Christus een bron van liefde in de kern van onze menselijkheid. Deze bron zal nooit opdrogen. En de opgestane Christus geeft ons de Heilige Geest, die deze bron van Gods leven in elk van ons doet stromen.
In Homs, in Syrië, waar ik kerstmis heb doorgebracht, heb ik christenen gezien in compleet hopeloze situaties, die toch tegen de hoop in bleven hopen. Menselijkerwijs zien ze geen toekomst. Toch zeggen ze dat ze samen willen blijven leven met moslims. Hun bezorgdheid om het beschermen van hun kinderen, het helen van hun trauma’s en het geven van een klein beetje vreugde heeft me diep geraakt.
Laten we Christus verwelkomen, vannacht en morgenochtend. Hij wil opstaan in onze harten. Met zijn vrede geeft hij ons de moed van genade. Laten we niet bang zijn! Laten we onze deuren openzetten en naar elkaar uitreiken; laten we vredestichters zijn waar we leven.
Vanavond hebben we een nieuwe broeder verwelkomd in onze gemeenschap: Jeremiah uit Frankrijk, Franche-Comté. Hij is zich nu aan het voorbereiden om voor de rest van zijn leven "Ja" te zeggen tegen Christus. Door deze weg te bewandelen, moedigt hij ons aan om onze levens te laten veranderen door het geloof in Christus.
In onze gemeenschap willen we in de eerste plaats broeders zijn, en elke dag weer broeders voor elkaar worden. We leven deze weg in armoede: onze gemeenschap is verre van perfect. Maar we beginnen altijd weer opnieuw. En deze broederschap die we met elkaar leven, willen we graag delen met jullie, die naar Taizé komen om de bronnen van het geloof te vinden.
Om deze broederschap te verbreden, gaan we soms ook weg uit Taizé. Eind april gaan we, samen met wie ons wil vergezellen, naar Boekarest om de Goede week en Pasen met de Orthodoxe christenen in Roemenië te vieren.
Daarna zullen we eind augustus naar Afrika, naar Benin gaan, voor een internationale jongerenontmoeting. We zouden graag meer betrokken zijn met dit continent, om hun moeilijkheden beter te leren begrijpen, maar ook om de vitaliteit van Afrikaanse jongeren nog meer te ontdekken.
Eind december zullen we onze Europese Ontmoeting houden in Riga, Letland. We zouden daar graag een duidelijk signaal willen afgeven. Welk signaal? Het volgende: veel jongeren willen een vernieuwd en verenigd Europa, dat de uitdagingen van migratie aangaat, een Europa dat de identiteit van elk land en elke regio respecteert, en in solidariteit staat met armere landen in de wereld.
En nu zingen we onze vreugde en dankbaarheid voor Jezus, die trouw was tot aan zijn laatste adem en die wil opstaan in elk van ons. Christe, lux mundi, qui sequitur te habebit lumen vitae. "Christus, licht van de wereld, wie jou volgt zal het licht van het leven hebben."
